کودکی به خاطر نبوغ و استعداد ذاتی که داشت ، در جمع فامیل و آشنایان با صدای دلنشین خود به خواندن آهنگ های قشقایی می پرداخت .
در سن ۱۲ سالگی بی هیچ استاد و تعلیم دهنده ای سه تار به دست گرفت و کم کم نغمه های ستار ، چاشنی صدای گرم و گیرای او شد و چنان به سرعت در این زمینه پیشرفت نمود که مایه تعجب و تحسین همگان گردید . البته مقداری نیز تحت تاثیر تارنوازی مرحوم جواد خان قهرمانی قرار گرفت.
مخاطب اشعار و آهنگ های او بیشتر کوه بود ( داغلار ) . همان کوه هایی که در دامن آنها صدا به غلیان می افتد و امواج آن تا قله ها می پیچد و ایل با آن انس و الفتی دیرینه دارند. بدین ترتیب صدای گرم او علاقمندان زیادی پیدا کرد و نوار صدای او دست به دست و خانه به خانه به منازل راه یافت .
استاد هلاکوخان علاوه بر آهنگ های قشقایی ، فارسی ، دشتی ، لری را نیز با همان صدای گرم و جذاب و حزین خود می خواند. مخصوصا سوز و گدازی که در موقع خواندن آهنگ های دشتی نهفته در صدای او بود هر شنونده ای را تحت تاثیر و احساس خود قرار می داد و این سوز و گداز در لابه لای صدای او بعد از داغ مرگ دو فرزند جوان و برومندش مهرداد و محمود به اوج خود رسید و یاد آن دو عزیز در اشعار و آوازهای او به صورتی متبلور بود و دل با احساسی نبود که با شنیدن آن اشکی بر چشمانش حلقه نزند .
او علاوه بر هنر با خصوصیت اخلاقی برجسته خود که همانا گرمی ، مهر و صفا و یکرنگی بود توانست محبوبیت و مجذوبیتی فوق العاده در بین هزاران دوست و آشنای خود به دست آورد . دوستداران و شاگردانی که در روز خاک سپاریش بیستم شهریور ۱۳۸۰ بدانسان که دیده شد علاقه و محبت خود را به آن زنده یاد به نمایش گذاشتند .( گفتگو با جناب مهندس انوشیروان خان جانی پور توسط نادر نامداری قره قانی)

‏تحقیق و نگارش : نادرنامداری قره قانی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: